Karibu Kenya

Jambo

Dit betekent hallo. Je wilt niet hoe vaak we dit op een dag zeggen, haha. 

1-2-2020. De verjaardag van mijn zusje. In de middag gingen we nog even voor de laatste keer lunchen met z'n alle, super gezellig. Ook heb ik afscheid genomen van familie en kennissen die middag.  Ik heb een super leuke box gekregen, die bij elke deksel uiteen valt, waardoor er een hele collage met foto's ontstaat. Echt een super leuke herinneringsbox, helaas paste die niet meer in de koffer, maar heb ik een paar leuke fotoboekjes en verhalen eruit gehaald.                                                                                                   In de avond had mijn zusje had een surprise party voor mij geregeld. Ineens kwamen mijn vrienden en vriendinnen binnen lopen, met een leuke survival box.

2-2-2020 De dag van vertrek. Na een jaar lang wachten is het eindelijk zo ver -> Keniaaa. Om 9:15 kwamen mijn beste vriendinnetjes, we hebben snel nog even een rondje gedaan met de auto, omdat 1 van hen net het rijbewijs heeft gehaald. Toen was het tijd om richting de auto te gaan. Afscheid genomen van Dieke, wat huilen werd natuurlijk. Mijn allerbeste trouwe viervoeter 3 maanden missen. En even een groepsknuffel met mijn beste vriendinnetjes -> ook huilen.                                                                                                         Rond 11 uur had ik samen met Lotte en Anouk afgesproken op het vliegveld. We hebben de koffers ingecheckt, we zijn even wat gaan drinken en toen kwam het afscheid. Natuurlijk heb ik ook hier wat traantjes moeten laten, omdat ik iedereen ontzettend ga missen, maar ik wist ook dat ik een fantastisch avontuur ga beleven, dus toen ik eenmaal door de douane was en we richting de gate liepen heb ik hier alleen maar aan gedacht en gaf het me wat rust. 14:45 ging het vliegtuig eindelijk de lucht in. 

3-2-2020 Karibu Kenya (welkom in Kenia). Om 3:45 zijn we geland in Mombasa. We stapte het vliegtuig uit en ik voelde echt een klap van de warme vochtige lucht. Toen we binnen kwamen hebben we ons paspoort laten zien, en hebben we gelukkig een visum gekregen voor 3 maanden. Maar toen.... wij hebben bijna een half uur gewacht op de band met koffers, toen de Keniaanse medewerkers van het vliegveld een gebaar maakte dat dit alle bagage was en de band stopte met draaien. Bijna de helft van het vliegtuig stond zonder bagage. We hebben een formulier ingevuld en we zouden gebeld worden wanneer de koffers in Mombasa aangekomen waren. We liepen door de uitgang van het vliegveld, er stonden allemaal Kenianen die je mee wilde nemen in de taxi. Wij zouden opgehaald worden, maar we zagen nergens in bordje met onze namen. Oh oh wat nu?!?! We zijn weer terug naar binnen gelopen en hebben geprobeerd het juiste nummer te zoeken, wat geen succes was, omdat we die niet hadden... Ja ik weet het, heel slim... Toen zag ik in me ooghoek een man heel enthousiast zwaaien, en zag ik onze namen op het bordje staan. Hij verontschuldigde zichzelf omdat hij wat later was, hij mocht maar 1 uur parkeren dus moest een rondje rijden. En maar goed dat onze koffers er niet waren, want ze hadden nooit in de auto gepast haha. Rond 5:30 zijn we in het appartement aangekomen, en hebben we ons even snel klaar gemaakt om het bed in te duiken. 

Rond 13:00 werden we opgehaald door de Lisanne, de coördinator van Doingoood in Kenia. We zijn naar de city mall geweest. Hier hebben we geld gepind, een simkaart gekocht zodat ik eindelijk iedereen kon appen. Ja, ik weet het, verslaafd... Maar ik kon er niks anders van maken, dan alleen maar heel blij zijn om iedereen weer even te spreken en te vertellen wat er allemaal is gebeurt. Ook hebben we super lekker geluncht. Nooit gedacht dat dat hem zou worden hier in Kenia. Mama maar denken dat ik als botje terug kom haha. Lisanne heeft ons meegenomen naar het kantoor van Turkisch Airlines, daar hebben we kunnen regelen dat het goede nummer gebeld zou worden, en informatie gevraagd over wanneer onze koffers zouden komen. Ook hebben we die middag eventjes kunnen shoppen op kosten van Turkisch Airlines, omdat we natuurlijk niet genoeg kleding hadden. In de avond hebben we de andere meiden ontmoet, en hebben we met zijn alle gezellig pannenkoeken gegeten. 

4-4-2020 Om 5:50 vanochtend zijn we wakker gebeld door iemand van het vliegveld. Super vroeg.... In heel onduidelijk Keniaans Engels via de telefoon vertelde hij iets over de koffers, maar wat... Ten hing hij op en belde hij om 6:00 terug. Hij vroeg uit eindelijk of hij de koffers open mocht maken. Wij hebben gezegd dat dit niet hoefde en dat de koffers gewoon bij ons appartement geleverd zouden worden. De reden waarom ze de koffers wilde open maken, was omdat ze allemaal verpleegkunde scharen hebben gevonden in de koffers. We hebben keurig uitgelegd dat we deze nodig hebben voor onze stage. Toen hebben ze de koffers om 9:00 gebracht, eindelijkkk!! 

9:30 hebben we afgesproken met Lisanne. Vandaag gingen we naar ons project, hier kregen we een rondleiding. We zijn met het Keniaanse OV gegaan, ook wel de matatu. Na anderhalf uur zijn we bij ons project aangekomen, en hebben we kennis gemaakt met de doctor. Hij heeft ons een duidelijke uitleg gegeven over wat we in het ziekenhuis konden gaan doen. Tijdens de rondleiding hebben we kennis gemaakt met de verpleegkundige. Het Port Reitz hospital is een overheidsziekenhuis. Dat betekend dat iedereen naar dit ziekenhuis toe kan komen, en maar 1 of 2 dollar hoeft te betalen. Het lijkt me super leuk alle afdelingen te zien de komende 10 weken. So stay tuned!!

Ook naar huis gingen we weer met het ov. We hebben ongeveer een half uur in een matatu gezeten, en zijn 20 meter opgeschoten. We zijn eruit gegaan en een heel stuk gaan lopen. Uit eindelijk zagen we dat er een ongeluk was gebeurt met een vrachtwagen, al het verkeer ging door elkaar heen. Toen het eindelijk weer een beetje reed zijn we de matatu weer ingestapt onderweg naar huis. Dat stuk lopen had ons waarschijnlijk heel wat uren gescheeld. 

Toen we thuis waren hebben we eindelijk de koffers kunnen uitpakken. Het was zo warm, ik had er echt geen zin in. Ik heb me kleren in de kast gelegd, en de rest allemaal laten liggen. Ik dacht dat doe ik vanavond wel als het iets is afgekoeld.                                                                                                                                                                                                    Samen met een meisje die al een langere tijd in het appartement zit, zijn we met zijn 4e naar het strand gegaan. Hier waren we echt aan toe, even lekker een duik nemen in de zee. Heel vervelend... Het was een mooi wit strand en blauwe zee, wel veel zee wier. Overal waar wij waren achtervolgde het zeewier ons... Maar dat neemt niet weg dat het alsnog super lekker was even in de zee te dobberen. 

We hebben toen we terug kwamen even een boodschapje gedaan. Ik heb mijn koffer ingeruimd, en Lotte en Anouk hebben een fruitsalade gemaakt. We hadden alle 3 niet zo veel zin in een uitgebreid warm diner. Dat ken je natuurlijk wel vanuit Nederland. Bij hitte is het altijd moeilijk te kiezen wat je wil eten. We hebben ieder voor zich nog even gerelaxt, en toen was de dag alweer om. Morgen starten we om 9 uur onze eerste stagedag, spannend maar vooral super leuk!

Dat was hem dan. Mijn eerste blog. Ik hoop dat jullie het leuk vonden mijn ervaringen van de eerste 2 dagen te lezen. Tot volgende week!

Groetjes Janelle